Szanowni Państwo,
zachęcamy do lektury e-porad naszego psychologa: mgr Magdaleny Sobczyk oraz pedagoga: mgr Joanny Piaśnik. Nasi specjaliści przygotowali artykuł nt. „Jak radzić sobie ze stresem i lękiem w czasach koronawirusa".
Artykuł znajdą Państwo w zakładce: Publikacje.
Drodzy Rodzice i Opiekunowie
Polecane książki, gry i zabawy to tylko wybrane propozycje spośród wielu, wielu innych. Polecam Wam te, które znam i wykorzystuję w swojej pracy. Są ciekawe dla dzieci i młodzieży i ćwiczą wiele ważnych funkcji wzrokowych a czasami też słuchowych. Na pewno wybierzecie coś ciekawego dla swoich dzieci. Powodzenia!
1) „Zwariowane labirynty nie tylko dla dzieci” - wydawnictwo Harmonia.
2) „Historyjki obrazkowe” - wydawnictwo Harmonia.
3) M. Podleśna, „Perskie oko. Ćwiczenia percepcji wzrokowej dla dzieci w młodszym wieku szkolnym”.
4) A. Małasiewicz, „Wytęż wzrok i pamięć - ćwiczenia dla uczniów szkoły podstawowej i nie tylko”.
5) J. Cieszyńska, A. Dębicka-Cieszyńska, „Układanki lewopółkulowe”.
6) Z. Handzel, „Dyktanda graficzne”.
7) I. Wąsik, „Kolorowe dyktanda graficzne”.
8) T. Bogdańska, G. Olszewska, „Maraton sylabowy. Ćwiczenia rozwijające pamięć słuchową i wzrokową u dzieci”.
9) A. Szczepańska, „Detektyw słuchowy. Ćwiczenia językowo-słuchowe”.
10) Krzyżówki, rebusy, zagadki.
11) PUS układanki - www.pus.pl
12) Magiczne mozaiki.
13) „Coco. Naklejkowe mozaiki”.
14) Mandale dla dzieci.
15) Gry: samotnik, memory, dobble, kółko i krzyżyk, szachy.
opracowała: mgr Barbara Ostrowska- tyflopedagog/neurologopeda
Szanowni Państwo,
zachęcamy do lektury dwóch artykułów pt. „Kształcenie umiejętności ortograficznych” oraz „Jak pomóc starszemu dziecku z dysleksją rozwojową", który przygotowała nasza pedagog – mgr Alicja Cieślik.
Artykuły znajdą Państwo w zakładce: Publikacje.
Drodzy Rodzice i Opiekunowie
Dziś coś na temat profilaktyki wzroku. Warto chronić oczy, bo ponad 90% wszystkich bodźców jakie odbieramy za pomocą zmysłów to są bodźce wzrokowe. A teraz w okresie epidemii coronawirusa, kiedy powinniśmy pozostać w domach, nasze oczy i oczy naszych dzieci są szczególnie narażone na zmęczenie, choćby z tego względu, że więcej niż zazwyczaj będziemy korzystać z urządzeń ekranowych typu telefon, laptop, tablet itp. Teraz też mamy wyjątkową okazję, aby poobserwować reakcje naszych dzieci podczas odrabiania lekcji, czytania czy zabawy.
mgr Barbara Ostrowska- tyflopedagog/neurologopeda
Jakie objawy i zachowania u dzieci i młodzieży mogą świadczyć o problemach z widzeniem?
- mrużenie oczu;
- bóle głowy i oczu;
- zamykanie lub zasłanianie jednego oka;
- ciągłe lub okresowe uciekanie oka;
- pieczenie, łzawienie, swędzenie i pocieranie oczu;
- pochylanie głowy lub całego ciała w jedną stronę;
- podwójne widzenie;
- zamazane widzenie przy obserwacji przedmiotów z bliska lub z daleka;
- opóźniony rozwój motoryczny;
- trudności w samoobsłudze;
- słaba precyzja rąk, trudności z czynnościami manualnymi;
- szybka męczliwość podczas prac manualnych;
- unikanie gier i zabaw ruchowych;
- trudności w wykonywaniu zadań na czas;
- częste potykanie się i nieumyślne wpadanie na różne sprzęty;
- występowanie opóźnionej reakcji na bodźce wzrokowe;
- trudności w śledzeniu ruchomych obiektów;
- brak prawidłowej oceny odległości i przybliżanie przedmiotów bardzo blisko
- nadwrażliwość wzrokowa na światło;
- zaburzona koordynacja wzrokowo-ruchowa; koordynacja oko-ręka (np. przy kolorowaniu obrazka), oko-noga (np. przy kopaniu piłki), oko-ucho (np. przy rysowaniu wg instrukcji słownej).
Jak problemy z widzeniem przekładają się na problemy szkolne dzieci i młodzieży?
- pogarszająca się czytelność pisma;
- obniżony poziom rysunku;
- „wodzenie nosem” po książce lub zeszycie podczas czytania i pisania;
- przekręcanie kartki/książki lub poruszanie głową podczas rysowania, czytania, pisania;
- szybkie zmęczenie przy czytaniu i słabe umiejętności czytania;
- trudności w śledzeniu tekstu podczas czytania i pisania;
- pomijanie wyrazów, liter, mylenie liter, gubienie miejsca w wersie podczas czytania co zaburza w znacznym stopniu płynność i tempo czytania;
- częste wracanie wzrokiem do przeczytanego fragmentu, słowa;
- używanie palca do wskazania czytanego tekstu;
- trudności z pamiętaniem przeczytanego tekstu;
- obniżony poziom rozumienia czytanego tekstu;
- mylenie kolejności np. podczas liczenia i szeregowania;
- pisanie liter, cyfr lub innych znaków graficznych w lustrzanym odbiciu;
- krótki czas utrzymania uwagi, unikanie aktywności wymagających dłuższej koncentracji wzrokowej;
- obniżona pamięć wzrokowa;
- popełnianie błędów podczas przepisywania tekstów z tablicy lub z książki;
- pisanie pomiędzy liniami, poza liniaturą;
- mylenie prawej i lewej strony;
- mylenie kierunków góra-dół;
- trudności w rozpoznawaniu kształtów;
- trudności w wyodrębnianiu elementów z tła;
- trudności w odwzorowywaniu prostych figur;
- zmienianie odległości trzymanego tekstu podczas czytania;
- zamazany obraz po dłuższym wysiłku wzrokowym;
Ćwiczenia relaksujące dla oczu :
- mruganie częste i szybkie oczami, co powoduje lepsze ich nawilżenie;
- odrywanie wzroku od komputera jak najczęściej i patrzenie w dal, najlepiej na widoki za oknem;
- przeciąganie się, po wstaniu z krzesła za pomocą „kocich ruchów”;
- ziewanie długie, głośne, przy szeroko otwartych ustach;
- opukiwanie okolic oczu opuszkami palców (szczególnie kość nad okiem i pod okiem oraz brwi);
- delikatne masowanie płatków małżowiny usznej (na nich znajdują się miejsca akupunktury dla oczu);
- powtarzanie ruchów naprzemiennych w pozycji stojącej; unosimy prawą rękę i lewą nogę, a następnie lewą rękę i prawą nogę i maszerujemy w miejscu;
- w pozycji siedzącej lub stojącej rysujemy palcem wskazującym prawej dłoni (u osób praworęcznych, a lewej u leworęcznych) leżącą ósemkę. Osoba praworęczna zaczyna kreślić ósemkę w lewą stronę ku górze, a osoba leworęczna sama wybiera moment startu, taki, jaki jej odpowiada. Podczas rysowania swobodnie śledzimy ruch palców;
- rysowanie leżącej ósemki przy zamkniętych oczach za pomocą wyobrażonej kolorowej kredki przytwierdzonej do nosa;
- nakrywanie oczu splecionymi i rozgrzanymi dłońmi (wystarczy je wcześniej potrzeć). Przy tym ćwiczeniu siedzimy wygodnie przy stole podpierając się łokciami lub leżąc na wznak. Twarz zanurzamy w splecionych dłoniach, a oczy zamykamy. Nakrywanie oczu powinno trwać krótko 5-10 minut, ale warto to robić często. Przy zamkniętych oczach staramy się rozluźnić wszystkie mięśnie i uspokoić oddech;
- wyobrażanie sobie ciemności przy nakrytych oczach; może to być noc, tafla jeziora, czarny materiał;
- wyobrażanie sobie błękitnego nieba nad łąką lub plażą (także przy nakrytych oczach). Z dłońmi na oczach wybieramy się w wirtualną podróż, najlepiej to zrobić słuchając przyjemnej muzyki lub czyjejś opowieści;
- siedząc wygodnie w fotelu lub na krześle obrysowujemy za pomocą wyobrażonego ołówka, który jest przedłużeniem naszego nosa, kontury wszystkich rzeczy znajdujących się w pokoju. Robimy to swobodnie kręcąc głową na wszystkie strony i podążając wzrokiem za przedmiotami;
- malowanie kształtów na ścianie za pomocą magicznego ołówka przy zamkniętych oczach. Ołówek ma konkretny kolor, który można zmieniać w wyobraźni po zamalowaniu ściany na biało. Rysujemy linie faliste, zygzakowate, spiralne lub konkretne rzeczy np. dom, kota, słońce itp.;
- wodzenie wzrokiem po labiryncie narysowanym na kartce lub po gałęziach drzew, lub po ścieżkach w ogrodzie.
Materiały zebrane i opracowane w oparciu o materiały z konferencji szkoleniowej w S.O.S.W. w Chorzowie oraz na podstawie książki Uschi Ostermeier-Sitkowski pod tytułem „Lepiej widzieć bez i w okularach”.
Szanowni Państwo,
zachęcamy do lektury artykułu pt. „Zdrowie psychiczne w kwarantannie”, który przygotowała nasza psycholog – mgr Iwona Siudak.
Artykuł znajdą Państwo w zakładce: Publikacje.
Szanowni Państwo,
Ze względu na trwający stan epidemii, niestety nadal nie możemy rozpocząć kolejnej edycji prowadzonych przez nas zajęć „Trening koncentracji uwagi i pamięci”.
Dlatego też do czasu, gdy sytuacja w naszym kraju pozwoli nam na osobiste spotkanie się z Państwa dziećmi na terenie Poradni, chciałybyśmy zaproponować kilka zabaw, które można wykonywać z dzieckiem w domu, jeżeli czas i możliwości Państwu na to pozwolą.
W przypadku pytań, ewentualnej chęci uzyskania propozycji innych zabaw/ćwiczeń, itp. prosimy o kontakt mailowy na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. z uwzględnieniem w tytule wiadomości naszych nazwisk (Świerczyńska, Michalska). W przypadku podania numeru telefonu – oddzwonimy do Państwa.
Życzymy dużo zdrowia i cierpliwości w tym trudnym dla nas wszystkich czasie.
Pozdrawiamy
mgr Jolanta Michalska
mgr Anna Świerczyńska
Propozycje zabaw:
Wzór: podkreśl te liczby, w których znajduje się cyfra 2.
13, 242, 516, 987, 456, 729, 321, 263, 414, 903, 101, 991, 314, 872, 486, 172, 809, 732, 38
Wzór: KRASNOLUDEK (lud, kosa, osa, nos, udko, rano, kora, itd.)
Propozycja wyrazów do wykorzystania: czekoladowy, instrument, matematyka, parasolka.
Wzór: Mama kupiła mleko, ser, jabłka ... itd.
Wzór: pas – pan
Propozycje wyrazów do wykorzystania w zabawie: słoń, wozy, maska, czapla, kos, babka, moda, krem, budy, las, len, kosa, rada, dość, upiór, dodatek, chata, Romek, kula.
Rodzice i opiekunowie,
poniżej proponujemy Państwu link do darmowej książeczki elektronicznej Masz tę moc. W prostym i przystępnym dla małych dzieci języku wyjaśnia profilaktykę antywirusową oraz redukuje lęk wyjaśniając, czym jest koronawirus.
Link zamieszczamy za zgodą opublikowaną na stronie internetowej Wydawnictwa Olesiejuk:
https://www.wydawnictwoolesiejuk.pl/fileadmin/user_upload/pdf/Koronawirus.pdf
mgr Aleksandra Wrona - psycholog
Drodzy Rodzice,
To trudny czas dla wszystkich nas. Nasze życie ostatnio bardzo się zmieniło. W większości organizujemy swoją pracę zawodową w naszych domach. Podobnie dzieje się z procesem dydaktycznym, który przeniesiony został do przestrzeni online. To wszystko sprawia, że znaleźliśmy się w nowej sytuacji, w której uczymy się funkcjonować. Dodatkowo towarzyszy nam obawa i niepewność wywołana informacjami dotyczącymi aktualnej sytuacji w naszym kraju. Ponadto w celach ochrony zdrowia i życia zastosowano izolację, która sprawia, że nie możemy uczestniczyć tak jak dotychczas w życiu społecznym i musimy zminimalizować osobiste kontakty z bliższą/dalszą rodziną, przyjaciółmi, znajomymi. Wszystkie te okoliczności mogą wywoływać w Was i waszych dzieciach różne obawy i lęki dotyczące zdrowia, pracy, życia społecznego, relacji z innymi.
Słowa, które do Was kierujemy być może w jakimś stopniu pomogą uporządkować Wasze funkcjonowanie rodzinne, a także obniżą napięcie, którego być może na co dzień doświadczacie.
Oto kilka wskazówek ułatwiających przystosowanie się do nowej sytuacji:
1. Zachowanie (w miarę możliwości) stałego rytmu dnia, który obowiązywał przed epidemią
- harmonogram aktywności Waszych dzieci powinien przypominać harmonogram w jakim dziecko do tej pory funkcjonowało, a więc należy rozdzielić czas na naukę, obowiązki domowe oraz czas wolny. W obecnym systemie nauczania może pojawić się trudność z podzieleniem czasu na naukę, jeśli posiadacie kilkoro dzieci, a w domu do dyspozycji jest jeden komputer. W takiej sytuacji jeszcze bardziej należy zadbać o jasne ustalenie czasu dostępu dzieci do komputera (można omówić to z dziećmi, tak, aby czuły, że one także mogą w części decydować). Przejrzystość zasad korzystania z komputera podczas nauki online pomoże zminimalizować konflikty rodzeństwa.
- funkcjonowanie biologiczne i fizjologiczne Waszych dzieci również nie powinno ulegać znacznym zmianom. A więc posiłki należy spożywać o tej samej lub podobnej, co wcześniej porze. Należy utrzymywać dietę bogatą w białko i wysoko nasycone kwasy tłuszczowe. Również czas snu powinien być zgodny z zasadami, które ustaliliście wcześniej. Daje to dziecku informację, że czas spędzany w domu, to nie jest czas wolny, czas wakacji. To czas pracy i nauki, ale organizowany w nieco inny niż dotychczas sposób. Myślimy, że ważne jest również to, aby dziecko wstając zachowywało wcześniej ustaloną kolejność czynności higienicznych: poranna toaleta, zmiana stroju przeznaczonego do snu, na strój dzienny. Te same reguły, tylko w odwrotnej kolejności powinny obowiązywać przy czynnościach wieczornych.
2. Inna (nowa) forma nauki. W obecnej sytuacji nauczanie odbywa się za pomocą różnych aplikacji online bez bezpośredniego kontaktu z dzieckiem. Szkoły zostały zamknięte, konsekwencją czego jest przeniesienie edukacji do domu każdego dziecka. Nauczyciele w obecnej sytuacji zapewne też mierzą się z procesem optymalizacji nauczania na odległość. Dla wszystkich: rodziców, dzieci i nauczycieli jest to nowa sytuacja, wymagająca prób, testów i obustronnej komunikacji, aby na bieżąco udoskonalać ten proces, tak, by Wasze dziecko zostało jak najlepiej zaopiekowane dydaktycznie. Co może, jako rodzicowi pomóc w organizacji i nadzorowaniu tego procesu:
- przede wszystkim opanowanie systemu poprzez który prowadzone będzie nauczanie na odległość. Starsze dzieci, być może poradzą sobie z tym same, natomiast młodsze dzieci pozostają zdane na Waszą wiedzę. Pamiętajcie, jeśli czegoś nie wiecie, jesteście niepewni, nie zrozumieliście można zawsze zgłosić te obawy do wychowawcy lub nauczyciela przedmiotu. Nauczyciele mają świadomość, iż niektóre platformy, programy są dla Was nowością, więc przygotowani są na pytania.
- ważne jest również miejsce nauki Waszego dziecka. Każde dziecko powinno mieć swój kącik, w którym mogłoby spokojnie uczestniczyć w procesie dydaktycznym. Należy ograniczyć wszelkie czynniki rozpraszające (przede wszystkim telefony lub inne komunikatory społecznościowe, uczniowie będąc w szkole nie używają ich na lekcji). W miejscu pracy powinny znajdować się tylko przedmioty potrzebne do nauki
- w procesie nauki jesteście jako rodzice towarzyszami, nie nauczycielami. Może to dobry czas, aby Wasze dzieci przejęły odpowiedzialność za swój proces dydaktyczny. Może warto spróbować zasady „dziecko próbuje najpierw zrobić zadanie samodzielnie”, a dopiero gdy poprosi Was o pomoc, udzielacie mu jej. Młodszym dzieciom oczywiście trzeba być może wytłumaczyć cel pracy, ważne jest jednak to, aby pozwolić dziecku na samodzielną pracę i włączać się w proces edukacyjny wtedy jeśli jest to konieczne. Pozwalanie dziecku na „pewną” samodzielność (jej granice musicie określić sami) wdroży Wasze dziecko do pewnej obowiązkowości wobec nauki, a w późniejszym etapie do odpowiedzialności za nią.
- jeśli dziecko popełnia błędy, źle zrobi zadanie itp. bardzo ważna jest Wasza postawa wobec tego zdarzenia. Postawa nadmiernie krytykująca najczęściej wywołuje opór, niechęć, złość równocześnie obniżając poczucie umiejętności u dziecka. Może lepszym krokiem jest najpierw docenić pracę dziecka (mimo, iż efekt końcowy jest nie do końca właściwy), wyrazić zadowolenie odnosząc się do starań dziecka, minimalizując poczucie porażki u dziecka i dając sobie i dziecku pozbawiony przykrych uczuć punkt wyjścia do poprawy pracy.
- w procesie nauki ważna jest pozytywna motywacja pozbawiona porównań, dewaluacji, krytyki, bazująca natomiast na umiejętnościach, zdolnościach, mocnych stronach dziecka. Jeśli Wasze dziecko ma problem z odnajdywaniem swoich mocnych stron, pomóżcie mu w tym, przyjrzyjcie się razem: co potrafi, co mu wychodzi, co lubi, w czym jest dobry. Rodzic jest jedną z najważniejszych osób, które kształtują u swojego dziecka poczucie wartości, samoocenę, a tym samym myślenie o swoich zdolnościach, umiejętnościach, mocnych stronach.
3. Czas wolny – na ile organizować go dziecku. Wasze dzieci mają ograniczony dostęp do wszelkich atrakcji społecznych, czas wolny zapewne spędzają w domu. Powstaje pewnie pytanie na ile powinniście być zaangażowani w organizowanie go Waszym dzieciom. Otóż myślimy, że nieodzowna jest tutaj zasada „złotego środka” mówiąca o tym, że należałoby ten czas podzielić:
- czas spędzany z dzieckiem może przyczynić się do budowania bliższej, pozytywnej relacji. Teraz jest to tym bardziej możliwe, ponieważ dziecko ma Was w domu większą ilość czasu. Sprzyja to częstszym rozmowom, wspólnym, wykonywaniem obowiązków, wspólnym jedzeniu posiłków, wspólnym zabawom / grom. To bardzo ważne elementy budujące więź pomiędzy dzieckiem i rodzicem. Czas wolny można spożytkować kreatywnie. Nie musi być nudny. Młodszym dzieciom zaproponować możecie kreatywne zabawy (linki będą podane poniżej). Jest to świetna frajda, która rozwija zarówno funkcje poznawcze, jak i motoryczne dziecka. Dziecko daje upust swojej wyobraźni i fantazji, a przy tym czuje zainteresowanie rodzica wyrażone poprzez poświęcony czas i zaangażowanie. Starsze dzieci również potrzebują Waszej obecności, tylko może w nieco inny sposób: ciekawe rozmowy, wspólne gry planszowe, ale nie tylko. Taka forma spędzania czasu wolnego zaspokoi potrzeby Waszych dzieci, ale będzie też elementem pewnego Waszego pozytywnego obrazu pomieszczanego w Waszych dzieciach
- pamiętajcie również, że nie zawsze musicie towarzyszyć swojemu dziecku, wymyślać, organizować dla niego czas. Rozwojowe dla dziecka jest też samodzielne poszukiwanie zajęć i organizowanie zabawy. Wzmacnia to pomysłowość i kreatywność, ponieważ zmusza dziecko do wymyślenia konkretnej zabawy/ zajęcia i zaaranżowania potrzebnych do zabawy rzeczy. Oczywiście nie mówimy tu o korzystaniu z urządzeń elektronicznych! Czas spędzany przy tego typu mediach, w dobie nauczania online proponujemy ograniczyć.
Dziecko musi wiedzieć, że Wy jako rodzice/opiekunowie potrzebujecie również czasu wolnego, odpoczynku, regeneracji psychicznej. Takiego czasu, który Was zrelaksuje i odpręży. Oczywiście możliwości w dzisiejszych warunkach są ograniczone, więc należy szukać sposobów domowych. To bardzo ważne dla Was, ponieważ liczne troski, obawy i obowiązki których teraz doświadczacie mogą obniżyć Wasze samopoczucie. Należy więc pamiętać o „czasie dla siebie”.
4. Minimalizowanie informacji o koronawirusie w domu. Media nasycone są informacjami dotyczącymi epidemii korona wirusa w Polsce i na świecie. Wpuszczajmy do swojego domu tylko tyle informacji, ile jest konieczne. Temat korona wirusa jest to temat wywołujący wiele nieprzyjemnych obaw i uczuć. Nie można go bagatelizować i należy oczywiście wyjaśnić dziecku przyczyny zaistnienia zmiany funkcjonowania rodziny (ale to na pewno już uczyniliście). Dzieci powinny mieć względne poczucie bezpieczeństwa, dlatego nie dopuście, aby temat korona wirusa był głównym tematem, który pojawia się w Waszych rozmowach.
Z drugiej strony nie udawajcie, że nic się nie dzieje, dziecko widzi Wasze poddenerwowanie. Poświęć trochę czasu na rozmowę z dzieckiem na temat sytuacji. Odpowiedz na pytania i podziel się faktami w sposób odpowiedni do wieku dziecka. Wytłumaczcie mu, czemu przez najbliższe dni nie pójdzie do szkoły czy przedszkola, czemu nie może spotkać dziadków i kolegów. Zapewnijcie swoje dziecko, że jest bezpieczne. Dajcie mu poczuć, że nie ma niczego złego w tym, jeśli czuje się zdenerwowane. Pomóżcie mu poradzić sobie z emocjami.
Życzymy Wam zdrowia i wytrwałości w tym trudnym dla nas wszystkich czasie!
mgr Magda Sobczyk - psycholog, psychoterapeuta
mgr Joanna Piaśnik - pedagog, socjoterapeuta